ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

Τον Νοέμβρη του 1973, φοιτητές πραγματοποιούν κατάληψη στο Πολυτεχνείο. Τα αιτήματά τους: ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ. Στις πύλες εισόδου του Πολυτεχνείου γράφουν τα συνθήματα: «ΕΞΩ αι ΗΠΑ», «ΕΞΩ το ΝΑΤΟ» και «ΚΑΤΩ η ΧΟΥΝΤΑ». Ο αγώνας τους αγκαλιάζεται από τον λαό και η κατάληψη μετατρέπεται σε ξεσηκωμό ενάντια στο αμερικανοστήριχτο καθεστώς της χούντας. Στις 17 του Νοέμβρη τα τανκς εισβάλλουν στο Πολυτεχνείο, ο ηρωικός αγώνας πνίγεται στο αίμα, ωστόσο ο αγώνας του Πολυτεχνείου έχει συμβάλει αποφασιστικά στην απονομιμοποίηση και απομόνωση της κυβέρνησης του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Λίγους μήνες αργότερα, μετά το τυχοδιωκτικό εθνοπροδοτικό πραξικόπημα της Κύπρου που κινητοποιείται απ’ τους απριλιανούς συνταγματάρχες, το αντιλαϊκό δικτατορικό καθεστώς καταρρέει.

Φέτος συμπληρώνουμε 43 χρόνια από τις μέρες ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, ενώ ταυτόχρονα διανύουμε και τον έβδομο χρόνο υποταγής της Ελλάδας στις πολιτικές των ξενόφερτων μνημονίων. Τεράστια κομμάτια του δημόσιου πλούτου ξεπουλήθηκαν, αμέτρητες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν δραστικά, η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη, το βιοτικό επίπεδο καταβαραθρώθηκε, η φτώχεια και η εξαθλίωση απλώνονται. Σήμερα, η ψευτοαριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακολουθεί τι ίδιες ακριβώς πολιτικές με τους προκατόχους της, κουρελιάζοντας και καταπατώντας ακόμη και τα προεκλογικά μισόλογα-δεσμεύσεις της προς τον λαό προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Αυτό αποδεικνύει και τώρα που υποδέχεται τον Αμερικάνο πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος -καθόλου τυχαία- διάλεξε τις μέρες της επετείου του Πολυτεχνείου για να επισκεφτεί τη χώρα μας. Τις μέρες που ο λαός, η νεολαία και οι μαθητές θυμούνται και τιμούν τον αγώνα ενάντια στην αμερικανοκρατία, τις μέρες που κυριαρχούν τα συνθήματα «Έξω οι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», επέλεξε ο εκπρόσωπος αμερικανικού ιμπεριαλισμού για να δηλώσει «ποιος κάνει κουμάντο» στη χώρα.

Στα μνημονικά χρόνια, στο στόχαστρο της αντιλαϊκής πολιτικής βρέθηκε η δημόσια-δωρεάν παιδεία. Πάνω από 2.000 σχολικές μονάδες καταργήθηκαν, και άλλες τόσες υποβαθμίστηκαν με διάφορους τρόπους. Στις τάξεις οι μαθητές στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο, η χρηματοδότηση μειώνεται δραστικά ενώ οι ελλείψεις σε καθηγητές και εξοπλισμό διαιωνίζονται. Παράλληλα βλέπουμε την αστυνομία να εισβάλλει σε σχολεία και μαθητές να δικάζονται για την αγωνιστική τους δράση σε μαθητοδικεία. Η τρομοκράτηση του μαθητικού κινήματος αποσκοπεί στο να πνίξει κάθε φωνή υπεράσπισης του δημόσιου σχολειού, να λυγίσει τις αντιστάσεις που οι μαθητές ορθώνουν απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές.

Παρόλη την αποπροσανατολιστική ρητορική του περί εκσυγχρονισμών και εξορθολογισμών, το Υπουργείο Παιδείας με επικεφαλής τον Νίκο Φίλη και τώρα τον νέο υπουργό Κώστα Γαβρόγλου, δεν κατάφερε καν τη μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών σε θρησκειολογία. Οι ψευτοπροοδευτικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ υποχώρησαν μπροστά στα ράσα, και …υποκλίθηκαν στην Εκκλησία.

Τα πορίσματα του «Εθνικού Διαλόγου» επιφυλάσσουν ακόμα χειρότερες εξελίξεις. Η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να περικόψει ό,τι μπορεί προκειμένου να αποπληρώσει τους ξένους δανειστές της, δε διστάζει να ανασύρει από τον βούρκο αντιδραστικές διατάξεις όπως η Τράπεζα Θεμάτων, που αφήνουν τεράστια ποσοστά μαθητικού πληθυσμού μετεξεταστέα, αλλά δεν περιορίζεται εκεί. Δρομολογεί νέα οριστικά λουκέτα σε γυμνάσια και λύκεια όλης της χώρας, νέες συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, ενώ παραδέχεται ότι στις «ορεινές ή νησιωτικές απομονωμένες περιοχές» η διδασκαλία θα καλύπτεται με …«σύγχρονες διαδικασίες τηλεεκπαίδευσης».

Στόχος των νέων μέτρων είναι να περιοριστεί ακόμη περισσότερο ο δημόσιος-δωρεάν χαρακτήρας της παιδείας. Τα νέα εμπόδια αποτελούν στην πραγματικότητα ταξικούς φραγμούς στην γνώση μας. Η κυβέρνηση και οι κηδεμόνες της προορίζουν τα σχολεία για τους λίγους και εκλεκτούς που θα μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν στο κόστος των φροντιστηρίων, αποκλείοντας τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών.

Το μαθητικό κίνημα όμως έχει αποδείξει ότι δε φιμώνεται, δεν τρομοκρατείται. Αυτό δείχνουν οι αμέτρητες πράξεις αλληλεγγύης των μαθητών απέναντι στα προσφυγόπουλα, στον αντίποδα του ξενοφοβικού παραληρήματος που αναπαράγουν διάφοροι «γονείς και κηδεμόνες». Αυτό δείχνουν οι μαζικές μαθητικές καταλήψεις και διαδηλώσεις του τελευταίου διαστήματος ενάντια στα μέτρα ΕΕ-ΔΝΤ-Κυβέρνησης. Να συνεχίσουμε σε αυτήν την κατεύθυνση!

Όλοι οι μαθητές στις αντιιμπεριαλιστικές πορείες

ΝΑ ΑΠΟΠΕΡΑΤΩΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ «ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΕΙΟΥ»

ΟΛΟΙ  ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ  ΠΟΥ ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Η Ε.Λ.Μ.Ε ΜΕ  ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΟΝΕΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΩΛΥΣΙΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΜΠΑΙΓΜΟΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 15/11/2016 ΚΑΙ ΩΡΑ 11.00.

 

 Η Ε.Λ.Μ.Ε Ηρακλείου καταγγέλλει την κωλυσιεργία  στην αποπεράτωση των εργασιών στο κτίριο του «Καπετανάκειου», το οποίο-για όγδοη συνεχή χρονιά-παραμένει ..γιαπί(!).

Οι αρμόδιες αρχές της πολιτείας, αλλά και οι τοπικές αρχές(Δήμου και Περιφέρειας) κωφεύουν για οκτώ χρόνια και δείχνουν προκλητική αδιαφορία  στα αιτήματα των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των γονιών τους , οι οποίοι  απαιτούν το αυτονόητο, δηλ ένα κτίριο για τη στέγαση του μαθητικού και εκπαιδευτικού δυναμικού του  1^ου Λυκείου.

Τονίζουμε ότι η παρατεταμένη λειτουργία του 1^ου Λυκείου στα λυόμενα του αύλειου χώρου εκθέτει τους  μαθητές και   τους εκπαιδευτικούς σε πολλαπλούς κινδύνους, γεγονός που έπρεπε όχι μόνο να ευαισθητοποιεί τις αρμόδιες αρχές, αλλά  επιπλέον να τις ενεργοποιεί δραστήρια στη λήψη των απαιτούμενων μέτρων για την  ολοκλήρωση των εργασιών του ιστορικού  κτιρίου, που στέκει ..ημιτελές στο κέντρο της πόλης, ισχυρό τεκμήριο της κυβερνητικής αδιαφορίας, αλλά και της φιλότιμης, επίπονης και επίμονης προσπάθειας  των μαθητών,  των εκπαιδευτικών και  των γονέων για τη διασφάλιση της  ποιοτικής λειτουργίας του. Γιατί, παρά τις άθλιες συνθήκες στέγασης, το μαθητικό  δυναμικό του 1^ου Λυκείου παραμένει  όπως ήταν, ενώ η διδασκαλία και η μάθηση διατηρούν ατόφιο τον ποιοτικό τους χαρακτήρα.

Το Δ.Σ της Ε.Λ.Μ.Ε στέκεται στο πλευρό των συναδέλφων , των μαθητών και των γονέων τους.

Ø     Διαμαρτύρεται έντονα για τις απαράδεκτες συνθήκες φοίτησης και διδασκαλίας , για  τις οποίες οι αρμόδιες αρχές αδιαφορούν

Ø       Καταγγέλλει την πολιτική της κωλυσιεργίας από οποιονδήποτε φορέα εξουσίας (κυβερνητικό ή τοπικό)  κι αν προέρχεται.

Προκηρύσσει 3ΩΡΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (11 -2 μ.μ)για την Τρίτη(15/11), με στόχο τη ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ.

Δηλώνει ότι αυτό το διεκδικητικό μέτρο είναι μόνο η αρχή του  κοινού αγώνα μας που δε θα σταματήσει μέχρι τη δικαίωσή του.

ΚΑΛΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ  ΣΕ ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΜΠΑΙΓΜΟΥ.

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 7 ΝΟΕΜΒΡΗ 2016 ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 11 πμ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ένας χρόνος μετά από το περσινό συλλαλητήριο, οι μαθητές βγαίνουμε και πάλι στους δρόμους, διεκδικώντας ένα πραγματικά Δημόσιο και Δωρεάν σχολείο που θα ανταποκρίνεται στις μορφωτικές ανάγκες μας και που θα προάγει την Επιστήμη και τον Πολιτισμό. 
Είμαστε πάλι στους δρόμους ενάντια στην πολιτική της λιτότητας και της υποχρηματοδότησης, ενάντια στην πολιτική της εξάρτησης από την ΕΕ – ΔΝΤ που το μόνο που παράγει είναι φτώχεια, αμορφωσιά και ταξικές διακρίσεις. 
Παρά τις διαβεβαιώσεις της δήθεν «αριστερής» κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ότι όλα θα λειτουργήσουν «ομαλά» τη φετινή χρονιά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Τα χιλιάδες κενά που υπάρχουν ακόμα στα σχολεία, η κατάργηση ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, οι περιορισμοί στη δημιουργία ομάδων προσανατολισμού στα Λύκεια, η έλλειψη σε βιβλία ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, η έλλειψη υποδομών σε δημοτικά – γυμνάσια – λύκεια, η κατάργηση μαθημάτων, η ολοένα και συνεχιζόμενη εντατικοποίηση των σπουδών, τα ολοένα και μικρότερα κονδύλια του προϋπολογισμού για την Εκπαίδευση, οι περιπτώσεις προσαγωγών συμμαθητών μας που έγιναν στην Λαμία διαψεύδουν ακόμα μια φορά τις δήθεν «αγνες» προθέσεις της κυβέρνησης, ενώ φανερώνουν με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο πως Παιδεία πάνω στη λογική των περικοπών δεν είναι δυνατόν να υπάρξει. 
Σε αυτό το αδιέξοδο, η μόνη λύση που μπορεί να αποδώσει καρπούς είναι αυτή του συντονισμένου, ανυποχώρητου, μαζικού αγώνα μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων. Χρειάζεται στον αγώνα για τα δικαιώματά και τις ελευθερίες μας να συστρατευθεί ολόκληρη η κοινωνία. Μοιραζόμαστε την αγωνία όλου του λαού μας που αυτή τη στιγμή υποφέρει. Αγωνιζόμαστε μαζί με τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους απολυμένους, μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους εργάτες για μία ανατροπή αυτής της πολιτικής. 
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΜΟΡΦΩΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙO
ΟΧΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΕΞΟΝΤΩΝΕI
ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΚΤΡΩΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΗ 
ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΜΟΝΙΜΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ-ΚΑΛΥΨΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΝΩΝ
ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ ΣΤΑ ΕΠΑΛ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ - ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ

Την Πέμπτη 8 Σεπτέμβρη, μόλις τέσσερις ημέρες πριν χτυπήσει το πρώτο σχολικό κουδούνι, οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων των τριών δημοτικών σχολείων (1ο, 2ο και 5ο) στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, δημοσιοποίησαν σε ανακοίνωσή τους την απόφαση πως δεν αποδέχονται την ένταξη των περίπου 300 προσφυγόπουλων στα Δημόσια Σχολεία της περιοχής. Μάλιστα καλούν τη Δημοτική Αρχή να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα ώστε να μην εγγραφούν τα παιδιά στα σχολεία διότι διαφορετικά “θα προβούν σε κατάληψη των σχολικών κτιρίων", όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους.

Η απόφαση αυτή των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Μία εβδομάδα περίπου νωρίτερα, ο Δήμαρχος Ωραι­οκάστρου, Αστέριος Γαβότσης, είχε συγκαλέσει εκτάκτως το Δημοτικό Συμβούλιο. Στη συνεδρίασή του το συμβούλιο αποφάσισε κατά πλειοψηφία και έπειτα από εισήγηση της Δημοτικής Αρχής ότι “δεν μπορεί ο Δήμος να δεχθεί τη χρήση των σχολικών μονάδων για τη διδασκαλία των παιδιών αυτών”, αναφερόμενο προφανώς στα προσφυγόπουλα. Η έκταση και η δημοσιότητα  του συγκεκριμένου γεγονότος οδήγησε ακόμα και στην εισαγγελική παρέμβαση του πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, για να διερευνηθούν τυχόν φαινόμενα έξαρσης ή πρόκλησης ρατσιστικής βίας.

Πρόκειται για την πιο ακραία έκφραση ρατσισμού και ξενοφοβίας που βλέπει το φως της δημοσιότητας στα πλαίσια της Δημόσιας Εκπαίδευσης, η οποία μάλιστα απολαμβάνει την πλήρη ανοχή και στήριξη και της Δημοτικής Αρχής του Ωραιοκάστρου. Στη ρατσιστική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, με την οποία αποκλείστηκαν από τις τάξεις των Δημοτικών Σχολείων τα προσφυγόπουλα, γίνεται λόγος για “ζητήματα υγείας, θρησκευτικούς διαχωρισμούς και κοινωνικών προκαταλήψεων”. Η συγκεκριμένη αιτιολογία της Δημοτικής Αρχής δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για την εκδήλωση των πιο ακραίων ρατσιστικών και ξενοφοβικών αντιλήψεων και μάλιστα σε μια περιοχή στην οποία ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες περίπου 300 προσφυγόπουλα μαζί με τις οικογένειές τους. Με τη χυδαία και ρατσιστική στάση της η Δημοτική Αρχή δίνει το πάτημα και το βήμα να εκφραστούν και να δράσουν ανεμπόδιστα κάθε είδους φασιστοειδή, χύνοντας όλο το  ρατσιστικό και ξενοφοβικό τους δηλητήριο, αξιοποιώντας και εκμεταλλευόμενοι ακόμα και τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων.

Το περιστατικό στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, λαμβάνει χώρα την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και πιο συγκεκριμένα η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, δημιουργεί συνθήκες ακόμα μεγαλύτερης γκετοποίησης και περιθωριοποίησης των προσφύγων και των μεταναστών που βρίσκονται σήμερα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί λοιπόν ο  υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης να δήλωσε, με αφορμή το περιστατικό, ότι “δεν ζούμε σε γκέτο, δεν περιχαρακώνουμε τα σχολεία”, η πραγματικότητα όμως αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παίρνει ήδη τα μέτρα της ώστε τα προσφυγόπουλα, ιδιαίτερα στις πιο μικρές και τρυφερές ηλικίες, να βρίσκονται εκτός της Δημόσιας Εκπαίδευσης. Δημιουργεί τις λεγόμενες “τάξεις υποδοχής”, οι οποίες όμως θα λειτουργούν το μεσημέρι, όταν οι αίθουσες θα αδειάζουν. Στην πραγματικότητα λοιπόν η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας δημιουργεί όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για την πλήρη περιθωριοποίηση των προσφυγόπουλων. Όλες οι υπόλοιπες δηλώσεις πως “πρέπει τα παιδιά να έρχονται σε επικοινωνία” αποτελούν μόνο κυβερνητικά επικοινωνιακά πυροτεχνήματα.

Σε κάθε περίπτωση τόσο το γονεϊκό όσο και το ευρύτερο εκπαιδευτικό κίνημα (μαθητές, εκπαιδευτικοί) οφείλουν να καταδικάσουν και να καταγγείλουν απερίφραστα το συγκεκριμένο γεγονός, να απομονώσουν κάθε έκφραση μισαλλοδοξίας και ρατσισμού. Ιδιαίτερα τα εκπαιδευτικά σωματεία (Δάσκαλοι και Καθηγητές) με τις δημοκρατικές παραδόσεις τους, καθώς και τη διαχρονικά αποδεδειγμένη και έμπρακτη αλληλεγγύη τους προς τους πρόσφυγες και μετανάστες, οφείλουν να σηκώσουν για άλλη μια φορά τη σημαία αυτή, υπερασπιζόμενοι το αυτονόητο δικαίωμα στη μόρφωση όλων των παιδιών, ανεξάρτητα από το φύλο, το χρώμα και το θρήσκευμα.

Πολύ περισσότερο στη σημερινή συγκυρία είναι ανάγκη να διεκδικήσουν άμεσα για όλα τα παιδιά των προσφύγων και των μεταναστών την πρόσβαση στη Δημόσια Εκπαίδευση, με ιδιαίτερη μέριμνα στη διδασκαλία της μητρικής τους γλώσσας, τη σίτιση και την ιατροφαρμακευτική φροντίδα.

ΠΟΙΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ - ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΛΗΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

Αγαπητοί μου νέοι,

Μ’ ερωτάτε να σας πω κι εγώ, ποιοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά σας και φυσικά ποιον από όλους να ακολουθήσετε. Ίσως αρμοδιότεροι απ’ όλους εμάς της ώριμης γενιάς, είσαστε ‘σεις οι ίδιοι, για να απαντήσετε σε αυτό το ερώτημα. Γιατί το αντίκρισμα της ζωής, που ζείτε τώρα εσείς στα είκοσι χρόνια σας και στη σημερινή κρίσιμη θέση του κόσμου, εμείς δεν το ζήσαμε κι ούτε μπορούσαμε να το ζήσουμε, όταν είμαστε στη δική σας θέση στα πανεπιστημιακά θρανία. Γι’ αυτό μπορείτε βέβαια να ακούσετε τι θα σας πούμε εμείς οι άλλοι, να τραβήξετε όμως το δρόμο, που θα νιώσετε μέσα σας να σας δείχνει με εσωτερική αναγκαιότητα ο ίδιος σας ο εαυτός. Ν’ ακολουθήσετε τη φωνή της συνείδησής σας, γιατί μέσα σε αυτή θα μιλάει και κάτι πλατύτερο από το άτομο σας, η κοινωνική και ταξική συνείδηση, που ζει χωρίς άλλο μέσα σας.

Οι δρόμοι που ανοίγονται σήμερα μπροστά σας, δεν είναι πολλοί, είναι δύο. Είτε το θελήσετε να τους αναγνωρίσετε είτε όχι, είτε προσπαθήσουν να σας τους κρύψουν μέσα στην ομίχλη ιδεαλιστικών σοφισμάτων, οι δρόμοι, που ανοίγονται μπροστά σας, είναι και μένουνε δυο: ή θα πάτε με το μέρος της συντήρησης και της αντίδρασης, ή θα πάτε με το μέρος της επανάστασης. Tetrium non datur. Μα θα μου πείτε: Τι δουλεία έχουμε ‘μείς με την αντίδραση ή με την επανάσταση; Πολιτικάντηδες ήρθαμε να γίνουμε; Ήρθαμε να σπουδάσουμε μιαν επιστήμη και να ζήσουμε έπειτα στην κοινωνία με την άσκηση της επιστήμης αυτής. Τι δουλειά έχει η μελέτη της επιστήμης μας με την πολιτική;

Αλήθεια υπάρχουν άνθρωποι, που θα σας μιλησουνε με φρικη και αηδια με εσχατη περιφρονηση για την «πολιτικη» και θα σας ξορκισουνε να μην εχετε καμια σχεση μ’ αυτή την καταρα του καιρου μας, την «πολιτικη», που χωνει σαν τον Μεφιστοφελή την ουρα της στην «καθαρη φιλοσοφια», στην «καθαρη επιστημη», στην «καθαρη τεχνη» και τα μολυνει όλα.

Και όμως και όμως! Δεν πιστευω να σας ξεφυγε, αγαπητοι μου νεοι, πως και αλλοι συμβουλατορες, που προηγηθηκαν από μενα, ας αναφερω τους κ.Λουβαρι, Θεοδωρακοπουλο και Κανελλοπουλο, κατω από τις βαθυστοχαστες φιλοσοφοντυμενες συμβουλες, που σας εδωκαν, δεν εκαμαν τιποτε άλλο από την πολιτικη, από αυτή την καταραμενη πολιτικη, που παει να χωθει και μεσα στο 2+2=4. Και οι τρεις τους κρατωντας από μια φιλοσοφικη αγιαστουρα ξορκιζαν τον «ιστορικο υλισμο» και τιποτα άλλο. Εκαναν καθαρη, καθαροτατη, αλλα ανομολογητη… πολιτικη.

Εγω παλι από την άλλη μερια πιστευω, πως είναι των αδυνατων αδυνατο να ξεχωρισει κανεις οποιοδηποτε κλαδο της ανθρωπινης πνευματικης ενεργειας από την πολιτικη. Γιατι ο ανθρωπος ουτε σαν ατομο (που ουσιαστικα δεν υπαρχει) ουτε σαν συνολο, μπορει να μεταβληθει ποτε σ’ένα απλο και μονο θεωρητικο πλασμα. Ζωη σημαινει ενεργεια και τροπος ενεργειας. Τροπος ενεργειας σημαινει πολιτικη, ειτε συνειδητη, ειτε όχι. Γιατι δεν υπαρχει ενεργεια του ανθρωπου, που δεν είναι κοινωνικα καθορισμενη. Ο τροπος λοιπον, που πραγματωνεται η ομαδικη βουληση, ειτε μεσα στις ομαδικες, ειτε μεσα στις ατομικες ενεργειες, είναι πολιτικη, αφου στον έναν τροπο μπορει να αντιταχθει ενας άλλος τροπος.

Μα ας εξετασουμε τα ζητηματα καπως ειδικοτερα με τη δικη σας περιπτωση. Ας υποθεσουμε λοιπον, «εξω από κάθε πολιτικη», ότι ο δρομος που ανοιγεται μπροστα σας και το μοναδικο χρεος που εχετε, είναι να γινετε επιστημονες. Τι είναι όμως επιστημη; Θα μου απαντησετε: «ένα συστηματοποιημενο συνολο από γνωσεις, που αναφερονται σε μια περιοχη από φαινομενα του φυσικου κοσμου ή της ανθρωπινης κοινωνίας». Ωραια. Ποιος είναι λοιπον ο σκοπος σας, όταν λετε πως πρεπει να γινετε επιστημονες; Θα μου απαντησετε: «να οικειποποιηθουμε αυτό το συστηματοποιημενο συνολο σε μια περιοχη του επιστητου και να αποχτησουμε την ικανοτητα από τη μια μερια να πλουτιζουμε με νεες ερευνες και από την άλλη να εφαρμοζουμε ένα μερος από τις γνωσεις αυτές για την ωφελεια των συνανθρωπων μας». Ετσι λοιπον αντιλαμβανεστε την κάθε επιστημη σαν ένα αθροισμα από μερικες θεωρητικες και πραχτικες ικανοτητες, που θα σας προσποριζουνε και τα μεσα της ζωης σας.

Ο επιστημονας είναι ουσιαστικα για σας ενας δεξιοτεχνης γιατρος, δικηγορος, δασκαλος, θεολογος κλπ.

Μα εδω αμεσως γεννιεται μια σειρα από αποριες. Πώς και δημιουργηθηκε αυτό το συστηματοποιημενο συνολο από γνωσεις, που το καλουμε επιστημη; Γιατι εχει τουτη τη μορφη, που εχει σημερα και τουτη τη θεση, που εχει σημερα στη ζωη; Και οι αποριες αυτές μας φερνουν αμεσως εξω από το γυαλινο πυργο της «καθαρης επιστημης» και μας οδηγουνε να αναζητησουμε τα κοινωνικα αιτια, που ευνοουνε τη γεννηση, την αναπτυξη και τη θεση, που εχει σημερα η κάθε επιστημη στη ζωη. Επειτα μια δευτερη απορια. Με τον τροπο της ζωης σας εξω από τον κυκλο αυτης της δεξιοτεχνιας, που θα ασκειτε το επαγγελμα, δεν εχει να κανει τιποτε η επιστημη; Η επιστημη διαλυεται σε ατομικες δεξιοτεχνιες και δεν επιδρα καθολου επανω στον τροπο της ζωης, που προκειται να ζησετε σα μελη της κοινωνιας; Η επιστημη είναι χωρισμενη από τη ζωη;

Εδώ και εσεις οι ιδιοι, οσοι δεν εισαστε διαλεχτικοι ματεριαλιστες, μα και η ολοτητα ισως από τους δασκαλους σας, θα απαντησουμε μ’ ένα στομα. Ναι! Τη ζωη ρυθμιζουνε, θα σας πουνε, άλλες «αξιες», ηθικες,θρησκευτικες, κοινωνικες, πολιτικες. Και οι αξιες αυτές δεν πηγαζουν από τη γνωση. Αρα η επιστημη μπορει να μελεταει τις αξιες σαν δεδομενα, ποτε όμως δεν μπορει να γινει ρυθμιστης τους. Μα αν ρωτησετε ποια είναι η πηγη αυτων των αξιων, θα παρετε τις πιο σκοτεινες, τις πιο αοριστες, τις πιο θολες απαντησεις, που με τον ένα ή τον άλλο τροπο, ολες οδηγουνε στο μυστηριο, στην αποκαλυψη, στο υπερκοσμικο και φανταστικο.

Αυτή όμως η επιμονη ταση να χωριστει η αξια, που ρυθμιζει τη ζωη από τη γνωση, φανταζεσθε πως δεν είναι και αυτή κοινωνικα καθορισμενη; Είναι γνωρισμα ολων των κοινωνιων, που είναι χωρισμενες σε κοινωνικες ταξεις και στηριζονται στην κυριαρχια μιας ταξης επανω στις άλλες. Και το λογο του χωρισμου θα τον δειτε παρακατω.

Αν όμως ακολουθησετε μιαν άλλη σειρα στοχασμων, θα φτασετε σε διαφορετικο συμπερασμα. Για θεσετε παρακαλω το ερωτημα, ποια είναι η σχεση, που κάθε φορα, σε κάθε ιστορικη στιγμη της ανθρωποτητας, υπαρχει αναμεσα στο «είναι», στο «νοειν» και στο «πραττειν»; Η μονη απαντηση, που μπορειτε να εχετε σε μιαν αντικειμενικη ερευνα του προβληματος αυτου, είναι, πως σε κάθε στιγμη της ιστορικης διαδρομης, σε κάθε ανθρωπινη κοινωνια, το «είναι», το «νοειν» και το «πραττειν» είναι αλληλενδετα και αλληλεξαρτημένα. Το είναι, δηλαδη οι αντικειμενικοι οροι της ανθρωπινης ζωης, καθοριζουν τη γνωση και αυτή οδηγει την πραξη, που από την άλλη μερια κι αυτή είναι κάθε φορα το κινητρο και το κριτηριο της γνωσης. Και η πραξη παλι με τη γνωση μαζι επιδρουνε επανω στην πραγματικοτητα και την μεταβαλλουν.

Γι αυτό κι όταν αλλαζουν οι αντικειμενικοι οροι και δημιουργειται νεα γνωση και βγαινει ένα καινουργιο πρεπει, ξεσπαει η αντιθεση με το παλιο και δημιουργειται η αναγκη μιας καινουργιας συνθεσης. Γι’ αυτό και η ταξη, που αρχει κάθε φορα, θελει από τη μια μερια να μονοπωλει και να κοντρολαρει τη γνωση, δηλαδη την επιστημη και από την άλλη μερια να χωριζει από αυτή το «πρεπει» (το «πρεπει» που τους συμφερει) και να το αναγει σε θεια καταγωγη, για να μην επηρεαστει από την αλλαγη της γνωσης (δεκα εντολες δοσμενες από το Θεο στο Μωυση, ηθικος νομος που πηγαζει από την υπερβατικη φυση του ανθρωπου κλπ, κλπ).

Αν αυτό είναι ετσι, τοτε η αντιληψη, που πρεπει να περιοριζει την εννοια της επιστημης στην κατακτηση μιας περιορισμενης περιοχης του επιστητου, ξεχωρισμενης με σινικα τειχη από κάθε γενικη επισκοπηση του επιστητου και από την άλλη μερια χωριζει με στεγανα και αδιαπεραστα χωρισματα την επιστημη από τη ρυθμιση της ζωης, η αντιληψη λοιπον αυτης της «καθαρης επιστημης» είναι και αυτή μια «πολιτικη αντιληψη» της επιστημης. Οπερ εδει δειξαι. Δικαιουμαστε λοιπον σε αυτή την αντιληψη της σπιστημης να αντιταξουμε τη δικη μας, που δε χωριζει την επιστημη από τη ρυθμιση της ζωης. Και την αντιληψη τουτη για την ενοτητα επιστημης και πραξης τη βλεπουμε να εφαρμοζεται περα για περα στη μονη χωρα, που θετει τα θεμελια μιας νεας αταξικης κοινωνιας, που καταργει την εκμεταλλευση και βαδιζει προς τον κοπμμουνισμο, δηλαδη τη Σοβιετικη Ενωση. Συμφωνω με την αντιληψη αυτή, η σπουδη της επιστημης είναι αναποσπαστα ενωμενη με γενικη θεωρηση της φυσικης και κοινωνικης πραγμτικοτητας. Και η γενικη αυτή θεωρηση είναι μια επιστημονικη φιλοσοφια.

Επιστημονας χωρις τετοια γενικη επιστημονικη κοσμοθεωρια είναι ενας απλος δεξιοτεχνης, ενας επαγγελματιας, πολύ κατωτερος από έναν εργατη, γιατι ο τελευταιος, όταν είναι συνειδητος, εχει, εστω και στις γενικες γραμμες, την επιστημονικη θεωρηση του κοσμου.

Με την εννοια αυτή μπορω λοιπον να σας πω κι εγω: Ο δρομος, που ανοίγεται μπροστα σας είναι να γινετε επιστημονες. Μου αρκει αυτό. Γιατι ειμαι βεβαιος, πως τοτε τα εννια δεκατα από ‘σας θα δεχτουνε μια μονη επιστημονικη κοσμοθεωρια, που θα τους ικανοποιησει, το διαλεχτικο ματεριαλισμο. Κι ετσι λεγοντας σας να γινετε αληθινοι επιστημονες, είναι το ιδιο σας να σας λεω: γινετε οπαδοι του διαλεχτικου υλισμου.

Κι εχω τουτη την πεποιθηση, γιατι αυτος είναι και ο μονος γνησιος κοινωνικος σας καθορισμος.

Αληθεια! Σκεφτειτε λιγακι. Απο πού ερχεστε εσεις, παιδια μου; Από ποια κοινωνικά στρωματα; Πού ανηκετε; Το μεγαλυτερο πληθος από σας είναι φτωχα παιδια. Η αστικη ταξη βεβαια υψωνει μπροστα στα ματια ολων σας το τίμημα της προδοσιας: θεσεις κρατικες, πελατεια, αξιωματα, τιτλους, για να γινετε οι πνευματικοι στυλοβατες της. Ένα τραγικο παιδομαζωμα! Ετσι και οι γενιτσαροι γινονταν οι πιο φανατικοι διωκτες των χριστιανων, όπως τα παιδια των φτωχων, που σπουδαζουν στα πανεπιστημια και αλλαζουν κοινωνικη κατασταση, γινονται οι πιο φανατικοι αντιδραστικοι.

Αν όμως ακουσετε τι σας λεει κατάβαθα το αιμα σας, δε θα αλλαξοπιστησετε, δεν θα προδωσετε την ταξη σας. Θα πατε με το μερος των φτωχων και θα αγωνιστειτε κι εσεις για να θεμελιωσετε τη νεα ζωη.

Και τοτε θα βαδισετε με βημα ακλονητο στο μονο δρομο, που αληθινα ανοίγεται μπροστα σας.

Γυμνάσιο Αγίων Δέκα: Η αρπαγή της Ευρώπης αλά Γερμανικά

Μία θεατρική προσέγγιση του μύθου της αρπαγής της Ευρώπης στα σημερινά δεδομένα. Οι ίδιοι οι μαθητές γράφουν: "Μελετήσαμε την τοπική ιστορία μας- Γόρτυνα, αειθαλής πλάτανος, μύθος αρπαγής Ευρώπης, από τον Δία, από αρχαία Φοινίκη και………… «ξαναδιαβάσαμε» τους ιστορικούς και πολιτισμικούς συμβολισμούς που περικλείει. Έτσι διαμορφώσαμε το σενάριο ώστε να συνεχίζονται αυτοί οι συμβολισμοί στο σήμερα, στην κοινωνικοπολιτική και πολιτισμική πραγματικότητα που περνάμε εμείς οι γονείς μας, εσείς, η Ελλάδα μας,.. και όλα αυτά με σάτιρα καυστική.. και ολίγο Αριστοφανική… για να γελάσει .. και κάθε πικραμένο χείλι …στους δύσκολους καιρούς που ζούμε- μας χρειάζεται".

ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ - ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Αγαπητοί συνάδελφοι εργαζόμενοι και γονείς των μαθητών μας,

Ζούμε όλοι και όλες σε μια χρονική περίοδο μεγάλης επίθεσης και αναδιαρθρώσεων στον χώρο της εκπαίδευσης και όχι μόνο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι όσο περνάει ο καιρός η καθημερινότητά η δική σας αλλά και η δική μας γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Οι ανάγκες μας για μια αξιοπρεπή ζωή, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για μισθό που θα μας επιτρέπει να ζούμε με αξιοπρέπεια, για κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη, για  ανθρώπινη δημόσια υγεία και παιδεία, για ελεύθερο χρόνο και διασκέδαση, έχουν μπει χρόνια τώρα στον «κόφτη» των μνημονίων.  Στην εκπαίδευση βλέπουμε την συνέχιση της πολιτικής των προηγούμενων υπουργών παιδείας (Διαμαντοπούλου/ Αρβανιτόπουλου/ Λοβέρδου) σε πλήρη εναρμόνιση με τις εντολές της  ΕΕ και του ΟΟΣΑ που στόχο έχουν την διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Τα χτυπήματα που δέχεται είναι απανωτά. Την ίδια στιγμή, το Υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να πείσει κι εσάς κι εμάς ότι από τον Σεπτέμβρη όλα θα λειτουργούν «ρολόι».

ΣΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ! ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;

• Με συνοπτικές διαδικασίες κι ενώ τα κενά καταμετρώνται σε περίπου 3.500 μήνα Μάιο(!!!),επιβάλλονται μια σειρά μέτρων που διαλύουν το ολοήμερο σχολείο, την ειδική αγωγή, το νηπιαγωγείο, τα γυμνάσια και τα λύκεια. Ταυτόχρονα, απολύουν χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και υποβαθμίζουν μια σειρά μαθημάτων και ειδικοτήτων. Συγκεκριμένα, στο νηπιαγωγείο αυξάνεται ο αριθμός των νηπίων στα 14 ως ελάχιστο όριο για να λειτουργήσει ένα τμήμα. Αποτέλεσμα: συγχωνεύσεις, καταργήσεις τμημάτων, «άδειασμα» των προνηπίων! Πάνω από 1.144 τμήματα κλείνουν αν εφαρμοστεί η υπουργική απόφαση και 800-1.000 αναπληρώτριες νηπιαγωγοί θα βρεθούν απολυμένοι/ες!
• ·         Στα δημοτικά σχολεία το νέο ολοήμερο σχολείο του υπουργείου Παιδείας δεν είναι καν νέο, αλλά ένα φτηνό σχολείο ΕΑΕΠ, όπου: καταργείται η πρωινή ζώνη( 7-8), καταργείται ο υπεύθυνος του ολοημέρου, περικόπτονται ώρες από διδακτικά αντικείμενα (Μουσική, Γυμναστική, Αγγλικά, ΤΠΕ, Θεατρική Αγωγή-κατάργηση της από την Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη) κι όλοι οι μαθητές σχολούν στις 13:15’! Για να μαθαίνουν δηλαδή τα παιδιά ξένες γλώσσες, πληροφορική, ζωγραφική και μουσικά όργανα στον 21ο αιώνα, θα πρέπει να βάζετε εσείς το χέρι ακόμη πιο βαθιά στην τσέπη, τη στιγμή που όλοι μας πληρώνουμε ήδη ένα σκασμό φόρους για την δημόσια παιδεία.
• Με ελάχιστο αριθμό τους 50 μαθητές και βεβαίωση εργασίας και από τους δύο γονείς για να μπορεί να εγγραφεί ένας μαθητής στο ολοήμερο, ουσιαστικά η πλειοψηφία των ολοήμερων τμημάτων θα κλείσει. Στην Ελλάδα που η ανεργία αγγίζει και ξεπερνά σε πολλές ηλικιακές ομάδες το 30% κι η μαύρη ή εκ περιτροπής εργασία σαρώνει, καταλαβαίνουμε ποιά θα είναι τα αποτελέσματα από την εφαρμογή της επίμαχης Υπουργικής Απόφασης.
• Με το κλείσιμο των ολοήμερων τμημάτων και την συρρίκνωση του πρωινού ωραρίου, αφαιρούνται χιλιάδες διδακτικές ώρες από το ωρολόγιο πρόγραμμα και σχεδόν σε όλες οι ειδικότητες! Απαξιώνει τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων και τα μαθήματα των Εικαστικών, της Μουσικής, της Θεατρικής Αγωγής, της Γυμναστικής και των ΤΠΕ μιας και δίνει την δυνατότητα να διδάξουν τα διδακτικά τους αντικείμενα όποιοι εκπαιδευτικοί έχουν περισσεύματα ωρών, με ό,τι αυτό σημαίνει για το επίπεδο της παρεχόμενης γνώσης αλλά και την καταστρατήγηση των  επαγγελματικών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων.
• Πάνω από 10.000 λιγότερες θέσεις εκπαιδευτικών υπολογίζει να χρειάζεται το Υπουργείο Παιδείας με αυτές τις ρυθμίσεις! Οι απολύσεις εκπαιδευτικών επανέρχονται μετά από 2 χρόνια ξανά στο προσκήνιο.
•  Το «νέο» σχολείο με άλλα λόγια θα λειτουργεί όπως όπως, με ό,τι είναι διαθέσιμο κάθε φορά: με λιγότερους εκπαιδευτικούς, με μεγαλύτερα τμήματα, ή και με καταργήσεις τμημάτων και σχολικών μονάδων, με υποβάθμιση της μαθησιακής διαδικασίας που εν τέλει θα παρέχει κομματιασμένη και αποσπασματική γνώση. Τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών σας παραδίνονται στο έλεος των περικοπών, την ίδια στιγμή που με δημόσιο χρήμα από τον ιδρώτα όλων των εργαζομένων νεκρανασταίνονται μόνο οι τραπεζίτες, φοροδιαφεύγουν και φοροαπαλλάσονται εφοπλιστές-επιχειρηματικοί κολοσσοί-καναλάρχες.

Στην Ειδική Αγωγή καταργούνται ουσιαστικά τα Τμήματα Ένταξης και οι μαθητές παρακολουθούν το μάθημα της τάξης χωρίς επιπλέον βοήθεια. Ο εκπαιδευτικός που αναλαμβάνει την παράλληλη στήριξη (εφόσον φυσικά υπάρχει!) θα μοιράζεται σε περισσότερα από ένα σχολεία και μαθητές. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως τα ειδικά σχολεία θα είναι στελεχωμένα επαρκώς τον Σεπτέμβριο.

 Στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση κάθε χρόνο χάνονται χιλιάδες διδακτικές ώρες λόγω των μηδενικών διορισμών και των προσλήψεων αναπληρωτών από Οκτώβρη-Νοέμβρη και μετά, στοιβάζονται σχεδόν 30 μαθητές ανά τμήμα, αφήνουν ακάλυπτες ώρες μαθημάτων, και το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών ωθείται ώστε να στραφεί στην τεχνική εκπαίδευση, όπου θα υπάρχει απλήρωτη εργασία των μαθητών με το πρόσχημα της πρακτικής άσκησης. Επιπλέον, αλλάζει το καθεστώς της διδασκαλίας των μαθημάτων, με αναθέσεις αντικειμένων σε περισσότερες ειδικότητες. (π.χ.: καθηγητές Πληροφορικής θα μπορούν να διδάσκουν μαθηματικά, Μηχανολόγοι αντιστοίχως Φυσική και Μαθηματικά κ.ο.κ.)

Είναι απολύτως φανερό ότι το υπουργείο Παιδείας υποβαθμίζει συστηματικά το φτηνό, ευέλικτο, κατακερματισμένο σχολείο της αγοράς της Διαμαντοπούλου και του Αρβανιτόπουλου, πετώντας σαν στυμμένη λεμονόκουπα τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων και τους δασκάλους/νηπιαγωγούς ώστε να ταιριάζει γάντι στην Παιδεία των περικοπών και των μνημονίων! Επαναφέρει όλες τις αντιδραστικές εγκυκλίους των υπουργών παιδείας όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και όλων των συνδυασμών τους) δίνοντάς τους μάλιστα ανελαστικό χαρακτήρα!

Εμείς σας λέμε καθαρά:

Για να καλύπτονται οι πραγματικές ανάγκες των παιδιών σας σε μόρφωση πρέπει το δημόσιο σχολείο να δουλεύει αλλιώς:

• Με όλα τα προνήπια και νήπια στα νηπιαγωγεία.
• Με τμήματα που δεν θα έχουν περισσότερα από 20 παιδιά στο Δημοτικό και 15 στο νηπιαγωγείο, 20 μαθητές στα γυμνάσια και στα λύκεια ανά τμήμα, 15 στα μαθήματα κατεύθυνσης και 10 στα εργαστηριακά, για στοιχειωδώς καλύτερα μαθησιακά αποτελέσματα.
•  Με όσα τμήματα ένταξης και εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης χρειάζονται, ώστε να καλύπτονται ΟΛΑ τα παιδιά που τα χρειάζονται. Με ενισχυτική διδασκαλία και Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη από την αρχή της σχολικής χρονιάς για τα γυμνάσια και τα λύκεια και με τάξεις υποδοχής.
•  Με τμήματα του ολοήμερου που θα λειτουργούν με την διαρκή στήριξη δασκάλων οι οποίοι θα δουλεύουν αποκλειστικά σε αυτό και με την εγγραφή όσων μαθητών το επιθυμούν χωρίς προϋποθέσεις.
• Με όλους τους συναδέλφους των ειδικοτήτων που θα δίνουν την δυνατότητα στα παιδιά να έρχονται σε ουσιαστική επαφή με τα αντικείμενά τους.
• Με την γενναία κρατική χρηματοδότηση για να μπορούν να καλύπτουν τα νηπιαγωγεία και τα σχολεία τις ανάγκες τους.
• Αλλά κυρίως με περιεχόμενο που θα κάνει την γνώση ουσιαστική και όχι κομματιασμένη, που θα δίνει χαρά, που θα βοηθά τα παιδιά να πατούν στα πόδια τους, που θα τους δίνει τα εφόδια να καταλαβαίνουν τον κόσμο γύρω τους και όχι απλά μερικές δεξιότητες για να ανταγωνίζονται στην εργασιακή ζούγκλα που τα περιμένει στο μέλλον.

ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ, ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΟΛΟΠΛΕΥΡΗΣ ΜΟΡΦΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ!

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

1η ΜΑΪΟΥ: Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

8 ώρες δουλειά, 8 ώρες αναψυχή, 8 ώρες ξεκούραση

Η ιστορική καθιέρωση του γιορτασμού σε ανάμνηση της μεγάλης μάχης για το Οχτάωρο στις ΗΠΑ, το 1886

Οι τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα χαρακτηρίζονται από μιαν έντονη ανάπτυξη του συνδικαλισμού σ' όλες τις προχωρημένες καπιταλιστικές χώρες. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου τα αμερικανικά συνδικάτα είχαν να αντιμετωπίσουν μια πρωτοφανή σε αγριότητα ταξική πάλη, που δεν συγκρίνονταν με καμμιάν άλλη σε οποιαδήποτε από τις μεγάλες καπιταλιστικές χώρες. Ο βασικός όγκος των εργατών στις βιομηχανίες ατσαλιού, κάρβουνου και στην υφαντουργία, ήταν μετανάστες.

Άγριοι συνδικαλιστικοί αγώνες στις Ενωμένες Πολιτείες (1876 - 1900)

Οι Αμερικανοί καπιταλιστές που γρήγορα γίνονταν οι πλουσιώτεροι του κόσμου, ήταν και οι πιο αδίσταχτοι. Η αστική τάξη με την πρόσφατη νίκη της πάνω στους δουλοκτήτες του Νότου, σάρωσε θριαμβευτικά τη χώρα κλέβοντας τα εθνικά κτήματα, τα δάση και τον ορυκτό πλούτο με τη βοήθεια των υπάκουων κυβερνητικών οργάνων. Οι καπιταλιστές έλεγχαν τα πάντα μέσα στην κυβέρνηση και μέσα στη χώρα. 'Εφερναν στις Ενωμένες Πολιτείες τεράστιες στρατιές μεταναστών – από το 1570 ως το 1914 έφεραν 25.123.547 – και τους έρριξαν κατά μάζες μέσα στα εργοστάσια και τα ορυχεία όπου τους εκμεταλλεύονταν μέχρι θανάτου. Κτύπησαν σκληρά τις προσπάθειες των εργατών να οργανωθούν. Λήστεψαν ξετσίπωτα τους φτωχούς ιδιοκτήτες αγροκτημάτων ("φάρμερς"). Ίδρυσαν μεγάλα τραστ που αλληλοεξοντώνονταν χωρίς έλεος και λήστευαν το ένα του άλλου, τους σιδηροδρόμους και τις βιομηχανίες σα να ήταν κοινοί γκάνγκστερς. Αυτός ήταν ο μονοπωλιακός καπιταλισμός – ο ιμπεριαλισμός – που αναπτυσσόταν στις Ενωμένες Πολιτείες.

Στρατιώτες εναντίον απεργών

Στις δεκαετίες αυτές πολλές απεργίες έπαιρναν την οξύτητα τοπικών εμφυλίων πολέμων, κάθε φορά που οι εργάτες παρατάσσονταν αντιμέτωποι στα κυβερνητικά στρατεύματα και τους οπλισμένους μπράβους των εταιριών. Οι σιδηροδρομικοί στάθηκαν στην πρώτη γραμμή του εξοντωτικού αυτού ταξικού πολέμου. Σαν μια τεράστια έκρηξη που συγκλόνισε τη χώρα, ξέσπασε το 1877 η πρώτη γενική απεργία στην αμερικανική ιστορία: η απεργία των σιδηροδρομικών. Τα συνδικάτα των σιδηροδρομικών ήταν μέχρι τότε πολύ μικρά και δεν έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Η απεργία άρχισε από τους ανοργάνωτους Νέγρους και λευκούς εργάτες στο Μάρτινσμπουργκ του Οχάιο την 16 Ιουλίου, σα διαμαρτυρία για μια περικοπή στα μεροκάματα. Με κεραυνοβόλα ταχύτητα απλώθηκε σ' όλη τη χώρα από τη Νέα Υόρκη ως την Καλιφόρνια και από τον Καναδά ως τον κόλπο του Μεξικού, ακινητοποιώντας πολλές μεγάλες σιδηροδρομικές γραμμές. Οι αρχές τρομαγμένες μπροστά στην πρωτοφανή απεργία χρησιμοποίησαν στρατό για να την καταστείλουν. 

Οι σιδηροδρομικοί με τη βοήθεια και άλλων εργατών κράτησαν μαχητικά τις θέσεις τους.

Στη διάρκεια της απεργίας πολλοί εργάτες, στρατιώτες και μπράβοι της εταιρείας σκοτώθηκαν, εκατοντάδες τραυματίστηκαν και έγιναν πολλές καταστροφές στην ιδιοκτησία της εταιρείας. "Αυτή δεν είναι απεργία, είναι επανάσταση" φώναζε ο αστικός τύπος. Στο Σαιντ Λούις οι εργάτες κάτω από την καθοδήγηση των σοσιαλιστών κράτησαν την πόλη για μια βδομάδα. Στις 2 Αυγούστου όμως η μεγάλη απεργία τσακίστηκε. Όλο το έθνος πήρε το πρώτο πραγματικό μάθημα για την τρομαχτική δύναμη της εργατικής τάξης. Μετά την απεργία η θορυβημένη τάξη των καπιταλιστών άρχισε να χτίζει οχυρά σ' όλες τις μεγάλες πόλεις, για να μπορούν να τα χρησιμοποιούν οι στρατιώτες εναντίον των εργατών. Η τακτική αυτή εφαρμόζεται ακόμα και τώρα...

Στις δεκαετίες αυτές της άγριας ταξικής πάλης ξεχωρίζει η λευκή απεργία για το οχτάωρο την Πρωτομαγιά του 1886. Η ιστορική εκείνη απεργία ξεκίνησε από την απόφαση που υιοθέτησε η νεαρή τότε Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας στο συνέδριό της το 1884. Η απόφαση έλεγε ότι μετά την 1η Μαΐου 1886 η εργατική μέρα θα διαρκούσε πια οχτώ μόνον ώρες και κήρυσσε για τη μέρα εκείνη την έναρξη ενός εκτεταμένου απεργιακού κινήματος με σκοπό να επιβάλει το οχτάωρο σε εθνική κλίμακα. Αυτή η μορφή πάλης θύμιζε το πνεύμα της Βιομηχανικής Αδελφότητας, που δέκα χρόνια πριν ζητούσε να επιβληθεί το οχτάωρο με λευκή απεργία. Το αίτημα του οχτάωρου ήταν ζωτικό σύνθημα για τις εργατικές μάζες από το τέλος του εμφυλίου πολέμου το 1865. Το πρόβλημα ήταν τώρα πια να οδηγηθεί η εργατική τάξη στη συγκεκριμένη πάλη για την πραγματοποίησή του. Ο Τέρενς Πάουντερλυ, αντιδραστικός ηγέτης των Ιπποτών της Εργασίας που αντιμάχονταν την A.F.L. (Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας) υπονόμευε προδοτικά όλο το κίνημα για το οχτάωρο.

Επίκεντρο της πρωτομαγιάτικης αυτής απεργίας του 1886, στην οποία πήραν μέρος 350.000 εργάτες, ήταν το Σικάγο όπου η αριστερή επιρροή ήταν δυνατή μέσα στα συνδικάτα. Το οκτάωρο κατακτήθηκε από 185.000 εργάτες, ιδιαίτερα οικοδόμους. Η απεργία απετέλεσε τεράστια ώθηση για το εργατικό κίνημα αφού πολλά συνδικάτα ιδρύθηκαν με αφορμή αυτό τον απεργιακό αγώνα. Εξασφάλισε ακόμα και την επικράτηση της A.F.L. στη σκληρή πάλη που διεξάγονταν τότε ανάμεσα σ' αυτή την οργάνωση και τους Ιππότες της Εργασίας. Τέλος σε ανάμνηση αυτής της μεγάλης μάχης, καθιερώθηκε η Πρωτομαγιά σαν παγκόσμια ημέρα της εργατικής τάξης, ύστερα από απόφαση που πήρε η ιδρυτική συνέλευση της Δεύτερης Διεθνούς στο Παρίσι.

Η μεγάλη απεργία του 1886 προκάλεσε ένα από τα πιο επαίσχυντα εγκλήματα των καπιταλιστών σε βάρος της εργατικής τάξης. Σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έγινε στις 4 Μαΐου στο Χαίημαρκετ του Σικάγου, για την πρόσφατη τότε κτηνώδη δολοφονία έξη απεργών στο εργοστάσιο Μακόρμικ του Χάρβεστερ, κάποιο άγνωστο πρόσωπο έρριξε μια μπόμπα που σκότωσε επτά αστυνομικούς, τέσσερες εργάτες και τραυμάτισε πολύ περισσότερους. Η αστυνομία έπιασε πολλούς εργατικούς ηγέτες. Ήταν αναρχικοί ή μάλλον αναρχο-συνδικαλιστές. 'Υστερα από μια ξετσίπωτη καμπάνια οργανωμένης υστερίας και σκηνοθετημένων συκοφαντιών, οι Πάρσανς, Σπάις, Φίσερ και 'Ενγκελ απαγχονίστηκαν στις 11 Νοεμβρίου 1887, ενώ οι Νήμπ, Σβάμπ και Φίλντεν, καταδικάστηκαν σε πολλά χρόνια φυλακή. Ένας άλλος ο Λίνγκ, βρέθηκε νεκρός στο κελλί του. Η αστυνομία είπε ότι αυτοκτόνησε. Όλος ο εργατικός κόσμος δονήθηκε από διαμαρτυρίες για την ανθρώπινη τραγωδία του Χαίημαρκετ με την οποία τα δικαστήρια έπεσαν στο επίπεδο κοινών γκάνγκστερς, στην απεγνωσμένη τους προσπάθεια να τσακίσουν το αμερικανικό κίνημα.

Έγιναν πολλές άλλες άγριες απεργίες την περίοδο εκείνη, όπως η γενική απεργία Νέγρων εργατών στη Νέα Ορλεάνη το 1892, η απεργία των εργατών μεταφορών του Σικάγου το 1905, όπου σκοτώθηκαν 70, τραυματίστηκαν 400 και φυλακίστηκαν 500 εργάτες. Βασικός στόχος του λυσσαλέου αγώνα των οργανωμένων εργοδοτών στη θυελλώδη εκείνη περίοδο 1875 – 1900, ήταν να εμποδίσουν με κάθε τρόπο την οργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος. Ήταν μια μάχη χωρίς έλεος που συνεχίστηκε με πρωτοφανή κτηνωδία και αγριότητα τις επόμενες δεκαετίες μέχρι περίπου το 1930, οπότε οι εργάτες κατώρθωσαν να οργανωθουν μέσα στις βασικές τραστοποιημένες βιομηχανίες.

Άρθρο από το blog της φοιτητικής παράταξης  ΠΟΡΕΙA